රහීමාවට පෙම් බැඳි සිහින දකින ඩීල්කාරයා

කොච්චියා මොන්ටිසෝරි යන පොඩි එකා කාලයේ සිටම කඩෙන් කෑම ප්‍රිය කලේය. මීගමුවේ නිව්ස්ටෙඩ් විද්‍යාලය අසල වූ මොන්ටිසෝරියට ගිය කුඩා කොච්චියාට ඉන්ටවල් එකට කන්නට නයෝමි බේකරියෙන් බැටර් ෆ්‍රයි කරන ලද ඉස්සන් දැමූ බනිසක් සමග චොකලට් කේක් කෑල්ලක් අම්මා අරන් දෙන්නීය. අදටත් නයෝමි බේකරියේ ඒ prawn bun එක ඒ රසින්ම ඇත්තේය.

රස එලෙසම පවත්වාගත් හෝටලයක් ලෙස කොච්චියා එදත් අදත් ප්‍රිය කරන තවත් තැනක් නම් රහීමා හෝටලයයි. රජ්ජුරුවන්ගේ ඉස්කෝලේ අසලම වූ රහීමාව දිගු කලක් කොච්චියාගේ උදේ සහ දවල් කෑම සැපයූවාය. කොයි තරම් කාලයක සිට මා රහීමා හෝටලයෙන් කා ඇත්දැයි සිතෙන්නේ තරුණ වියද ඉක්මවමින් ඉන්නා මා හට එහි වියපත් වේටර් වරු අදටත් “බබා” කියා අමතන විටය. අවසන් වරට මා එහි ගිය කල හුරු පුරුදු වේටර් වරයා මට කතා කොට

“ බබා, එන්න මේ මේසෙට “
යැයි කී අතර එය ඇසූ අසල සිටි තර්ස්ටන් එකේ පොඩි කොල්ලෙක් උඩබිම බැලුවේ මේ දඹ නාකියාට බබා කියන්නට වේටර් අන්දකයිප්පු කාලාද කියාය…ඒ දුටු කොච්චියාට කියන්නට හිතුනේ
“අපේ සබදකම්නෑ නේ උඹ දන්නේ” කියාය.

නාවලපිටියේ මිනිහෙක් වූ ඒ වේටර් අංකල් මෙන්ම ගම්පොල සුදු පුතා නොහොත් සුද්දාද මට විශේෂයෙන් සැලකුවෝය. අංකල්ගේ දුවකගේ මගුලට වරක් කොච්චියා මුදලින් උදව්වක් කල අතර මගුලට සෑදූ වටලප්පන් භාජනයක්ම මට ගෙනාවේය.

රහීමා එකේ උදේ කෑමට එකල පරාටා,බිත්තර රොටි,ආප්ප මෙන්ම ඉදිආප්පද තිබුණේය. කොච්චියා එකල වැඩියෙන්ම කෑවේ පරාටාය. පරාටා 5 හෝ 6 අනිවාර්ය ය. එසේ නැත්නම් පරාටා 3 සමග බඩේ ඉඩ පාඩුවට ඉදිආප්පය. බොහෝ විට බිත්තර කරි සහ පරිප්පු සමගය.. ඒ මුට්ටා කරිය පට්ට රසය..මාලු හෝ මස් හොද්දට තම්බපු බිත්තරයක් අත ඇරලා නෙවේය.. බිත්තරම හොද්දක්‍ ය. කොලෙස්ටරෝල් ප්‍රෙශර් ෂුගර් ගැන හිතලාවත් නැති එකල ජීවත් වෙන්නට කෑවා නොව ජීවත්වූයේ කන්නටය. කෑමෙන් පසු බොන්නේ ස්පෙශල් ටී එකක් හෝ බිත්තර කෝපි වීදුරුවක්‍ ය. ඔය කිව්වේ පාසල් සමය හා ඉන්පසු උසස් අධ්‍යාපනයේ යෙදුන කාලයේ කොච්චියාගේ පාතරාසයය.

රහීමා එකේ උදේ කෑමට එන්නවුන් අතර බොහෝ ප්‍රභූන්ද වූවෝය.. ඒ අතරේ මැති ඇමතිවරුන්ද දැවැන්ත ව්‍යාපාරිකයන් හා කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලයේ මහාචාර්යවරුන් ද අඩු නැතිව සිටියෝය. වරෙක දඹර අමිල හිමියෝ කොච්චියා සමග එක මේසයේ වැළදුවා මතකය. මා දන්නා පරිදි රනිල් වික්‍රමසිංහ ගේ ගෙදරට එදා සිට අද දක්වා පරාටා ගන්නේ රහීමා හෝටලෙන්ය.

පසු කාලීනව නැවත රහීමා එන්න උනේ කොච්චියාට දේශපාලන උණ වැළදුන කාලයේය. නීතිය ඉගෙනගැනීමට සිතූ කොච්චියාට එදා තිබූ ඉක්මන්ම ක්‍රමය වූයේ නීති විද්‍යාල ප්‍රවේශ විභාගය සමත්ව නීති විද්‍යාලයට ඇතුල් වීමයි. නීති ප්‍රවේශය සදහා වූ දේශන පැවැත්වූයේ රාජකීය විද්‍යාලයේ නව රගහලේ වූ අතර සෙනසුරාදා හා ඉරිදාය. එකල දවල් කෑම සදහා කොච්චියා ගියේ පුරුදු රහීමාවටය. දවල් කෑමට රහීමා එකේ චිකන් බිරියානිය සුපිරිය. සුවද මතක් කළත් මේ දැන් බඩගිනි එනවාය. ඊට සම මට්ටමේ තිබ්බේ මරදානේ බුහාරි හා ඔඩෙල් එක එහා පැත්තේ ඇති රහුමානියා හෝටලයත්‍ ය.

නීති ප්‍රවේශයට උගන්නා කාලයේ කොච්චියා ගේ ගුරුවරු වූයේ සාලිය පීරිස් , කේ ඩබ්ලිව් ජනරංජන , අජිත් පී පෙරේරා හා නන්ද මුරුත්තෙට්ටුවේගම වැන්නවුන්‍ ය. අජිත් පෙරේරාද ප්‍රසිද්ධ දේශපාලනයට එන්නට පෙර බොගක් දැම්මේය. දැන් නම් ඒ බ්ලොගේ පෙනෙන්නට නැත්තේය. බණ්ඩාරගම හා සබැදි ආකර්ෂණීය ලිපි තිබ්බා මතකය. මීට අමතරව එකල ශිරාල් ලක්තිලක ඇරඹූ දේශපාලන විද්‍යා අධ්‍යාපන ආයතනයක ද කොච්චියා ලියාපදිංචි උනේය.එකල මා ඔහු සමග බොහෝ දින රාත්‍රියේ දේශපාලනය කතා කල අතර වැඩක් කල හැකි දක්ෂයෙකු වන ඔහු අද ඉන්නා ස්ථාවරය ගැන මට ඇත්තේ අතිශය කම්පාවක්‍ ය.

එකල Platform for Freedom ලෙසින් රට පුරා ගෙනගිය වැඩසටහන් මාලාවටම කොච්චියා සහභාගී වුනේය. එහිදී බ්‍රිටෝ ප්‍රනාන්දු, ආචාර්‍ය නිමල්කා ප්‍රනාන්දු හා පාකියසෝති සරවනමුත්තු වැනි සමාජ ක්‍රියාකාරීන් රැසක් මුණ ගැසුනු අතර දේශපාලනයට ඇති ඇම්ම උපරිමයටම වැඩි වුනේය.

අද පාර්ලිමේන්තුවේ කොච්චියාගේ මචං ලෙවල් එකේ මිතුරන් රැසක් මෙන්ම එවැන්නන් රැසකගේ පියවරුන්ද ඇත්තේය. ඒ ඇත්තන් ගැසූ කරණම් හා ඒ පිටිපස්සේ ඇති ගේම් මෙන්ම ඒ ගේම් පිටිපස්සේ සිටි මහ මොළ කරුවෝ ගැනද කොච්චියා දන්නේය. ඒවා හරියට ටයිම් කරලා ගැහුවොත් වැඩේ ගොඩය.පොඩ්ඩ එහා මෙහා වුනොත් කෙළවෙන්නේය.ලාංකීය දේශපාලනයේ බැක්ස්ටේජ් ඩීල් කරුවෙකුගේ භූමිකාවට පණ පොවන්නට මෙන්ම සමාජ ක්‍රියාකාරිකයෙකු වීමේ සිහිනයද මිය නොගොස් එසේම ඇත්තේය. පරහකට ඇත්තේ ඒ නරාවලට මා පනිනවාට නෝනාගේ කැමැත්ත නොලැබීමය.ජීවිතයේ ඇතැම් සිහිනවල උපරිම රසය සිහින ලෙසින්ම මිස හැබෑ ලොවේ නැති බව දන්නා කොච්චියා ඒ ගැන දුක් නොවන්නේය.

රහීමා එකේ එකල බූන්දි ද තිබුණේය. කහ පාට බූන්දි කමින් පාසල නිමවී ස්කූල් වෑන් එක එනතෙක් සිටි යුගයක් කොච්චියාට තිබූ අතර මලා සිකම් ලෙසින් නාමකරණය වූ ප්‍රසාද් ශ්‍රීමාල් නම් වූ මිතුරෙක් ද එකල සිටියේය. මලා සිකම් හා මා ඉස්කෝලේ ඇරුණු සැණින් යන්නේ කිරි බොන්නය. එකල කොත්මලේ කිරි අලෙවි හලක් ඒ පැත්තේ විය. එය තිබ්බේ බගතලේ පාරේ මුලටම වෙන්නය.දැන් නම් එය තිබූ තැනක් හොයන්නත් නැතිය. අතේ සල්ලි තිබ්බෝතින් එකා පැකට් දෙක බැගින් බිව්වෝය.

මලා සිකම් සමග කොච්චියා වෑන් එක එනතුරු ඉන්නේ අද Midnightdivas ඉස්සරහට වෙන්නය. එදත් තිබ්බානම් කියා හිතෙන්නේය..

midnightdivas ගැන නොදන්නා කෙනෙක් ඇත්නම් උන්ගේ වෙබ් අඩවියට ගොස් බලා ගැනීම මනාය. නෝනලාට තෑගි ගන්න කැමති මහත්තුරුන් ට යන්න කියාපු තැනය….මොකද ඒ දෙන තෑග්ග අපතේ නම් නොයන්නේය..තෑග්ගේ ආතල් එක මහත්තයාටමය.

රහීමා හෝටලයේ තේ කෝප්පයද මට හොඳින් මතකය. එකල ඔවුන් සතුව දම් පාට සහ කහ පාට කෝප්ප තිබුණේය.කිරි තේ එක මෙන්ම ඉඟුරු ප්ලේන්ටියද රසයෙන් විශිෂ්ටය. පසුගිය දෙසැම්බරයේ එහි ගිය විටද රසය එසේමය...දුකක් දැනුනේ අර කෝප්ප සෙට් එක ඉවත් කර තිබූ නිසාය. අළුත් කෝප්පය කොච්චියාට හිතට වැදුනේ නැතිය.

කොච්චියාගේ නෝනාද රහීමාවෙන් කන්නට ප්‍රියය. එයා විතරක් නොව කලින් එක්කෙනාද එසේමය....ඒ දෙන්නාට අමතරව කොච්චියා තවත් එක එක නෝනලාටද රහීමාවේ රස විඳින්නට සලස්වා දී ඇත්තේය. කොච්චියාට රහීමා හෝටලය ජීවිතේ විශේෂ ස්ථානයක්ය.ඒ ගැන ලිව්වේත් ඒ නිසාය. මා වෙනස් වී ඇත්තේය...මා හා ආ ගිය අය වෙනස් වී ඇත්තේය..නමුත් මා කෙසේ කවදා කා හා ගියත් ඔවුන් ගේ කෑම වල එදා රසයම මට අදත් දැනෙන්නේය...

"වැව් ඉවුරේ දිය රළ පෙර සේම දිලෙනවා
නුග ගස් පෙළ අප නැතුවත් තව දළු ලනවා"

රහීමා හෝටලය කොච්චියාට දැනෙන්නේ ඔය විදියටය.