හොරට බොන කතන්දරකාරයා, සඳවතියගේ දැවෙන ඇස් සමග මීගමුවේ සිරි සුබ නත්තල්

අද ලියන්නට උන්නේ එකක් ය..ඒත් ලියවෙන්නේ අනෙකක් ය. කලින් පෝස්ටුවේ මහ වැස්සේ සිදුවූ ඒ සිදු නොවීම ගැන එකිනෙකා අනේකවූ කතා කිව්වෝය. හැලපයා නම් දුරකථනයෙන් පවා මා අමතා ඒ මග හැරුණු අවස්ථාව සම්බන්ධයෙන් සිය කණගාටුව ප්‍රකාශ කළේය. කොච්චියාගේ අතීතය දන්නා ඇතමුන් එය එසේ සිදු නොවීම කොහෙත්ම පිළිගත නොහැකි බවත් ඩොමෙස්ටික් සෙන්සර් වලට හසු නොවනු පිණිස සැබෑ සිද්ධිය විකෘති කර ඇති බවටත් සැක පළ කළෝය.

මේ සියල්ල අතරේ එක් බ්ලොග් කාරියක් මගේ කතාව තුල ගැඹුරටම කිමිදී මගේ හැඟීම් ඇගේ වචනයෙන් ලිව්වාය. මහනුවර ට සිහිනමය ප්‍රේමයක වෙලී ඉන්නා ඇය මගේ රළු පරලු වූ ප්‍රකාශනය මට සිළුටු කර ඇගේ බ්ලොගයේ ලියා දැම්මාය.  මේ කිව්වේ කවි සඳැල්ල ලියනා සොඳුරු සඳවතිය ගැනය.

“මා දවාලූ ඒ ඇස්!”

සඳවතියගේ සොඳුරු වූත් ආත්මීය වූත් සරාගී වූත් කවි වලට කොච්චියා හැමදාමත් ප්‍රිය කළේය. ඒ ගැන ඈට දමනා කමෙන්ටු වලද සඳහන් කර ඇත්තේය. ශෘංගාරය මිශ්‍ර වූ හැඟීම් වල අන්තිම තුඩ සියුම්ව අකුරු වලින් චිත්‍රණය කිරීම ඈ දන්නීය.

මේ නත්තල් සමයේ ඕමානයේම ඉන්නට වීම නම් සතුටට කාරණයක් නොවන්නේය … මීගමුව ආශ්‍රිතව නත්තල් සැමරූ කොච්චියාට ලංකාවේ උනත් වෙනත් ප්‍රදේශයක ඇති නත්තල නත්තලක් නෙවේ වගේ දැනෙන්නේය.  තරු හෝටල් මෙන්ම පල්ලි වලද නත්තල් කැරොල් හා වෙනත් ඉවෙන්ට්ස් ද ඇති මුත් ඕනෑම උත්සවයක සිරිය දැනෙන්නට නම් එය සමාජගත වී තිබිය යුතු බව කොච්චියා අදහන්නේය. අළුත් අවුරුදු සමරන්නට එකල මා ගාල්ලට හා නුවරට ගියේද ඒ නිසාය..මීගමුවේ ඇති අළුත් අවුරුද්දක් නැත්තේය..ඕමානයේ ඇති නත්තලක්ද නැත්තේය ...

දෙසැම්බර් 24 හවස කියන්නේ මීගමුවට සුවිශේෂී වරුවක් ය. කලබලයෙන් ෂොපින් කරන්නෝ මෙන්ම අවට සිරිය මෙන්ම නත්තල් ෆීලින්ග් එක වෙනුවෙන් නගරයේ සැරිසරන්නෝද එදාට බහුලය. රටබීම අලෙවි සැල් වල පෝලිම් ය. ආපිකෝ සහ කාගිල්ස් මෙන්ම කීල්ස් සුපර් ද ලං වන්නට බැරි තරම් පාරිභෝගිකයන් ගෙන් පිරිලාය..කුඩා කාලයේ පටන් 24 වෙනිදා හවස කොච්චියා අම්මා එක්ක මීගමුවේ කැරකෙන්නේය. නත්තල් සැරසිලි වගේ පොඩි දෙයක් පමණක් මිලට ගන්නා එදාට කුඩා මගේ හිත පිරෙන්නේ නත්තල් අසිරිය දැකලාය.

නත්තලේ පණිවිඩය මෙය නොවේ කියා කොච්චියා දන්නේය. ඒත් පණිවිඩය මොකක්දැයි දන්නා උන් පූජකයන් අතර පවා නැති ලොවක අසිරිය කියන එක හඳුනනා මිනිසුන් සිටීම මට නම් වටින්නේය. බුදුන් දෙසූ දේ නොදන්නා සංඝයා මෙන්ම යේසුස් ඉගැන්නූ දේ නොදන්නා පාදිලියෝ ද සිටි නිසා ලොවට මේ කියනා ආගම් පහළ වී ඇත්තේය. ශාස්තෲ ඉගැන්නූ දේ ඉන් පසුවටත් දෙසුවා නම් ආගම් ඇති නොවන්නේය..ආගම් ඇති කිරීමේ අදහසක් උන්නාන්සේ ලාගේ තුන් හිතකවත් තියෙන්නට නැත්තේය.

යේසුස් අද සිටියා නම් ඒත් කියන්නේ ආදරය ගැන විතරමය. කිසිවක් බලාපොරොත්තු නොවී ආදරය කරන්නට කියන එකම විතරය. දුක නැතිව ජීවත් වෙන එක පමණමය.. ඒ කියන්නේත් නිර්වාණය ගැන මය..දැන් මහා පඬිවරු අභිධර්මය ගැන මෙන්ම පටිච්ච සමුප්පාදය ගැනද මහා විස්තර කියා ගෙන ඔය දෙක වෙනස් කියා ගෙන එන්නට එපාය..මේ ලෝකයට ඕනා කොයි මාර්ගයෙන් හෝ දුක නසනා ක්‍රමයක් ය. හැමදේම ග්ලෝබලයිස් වන අද කොච්චියා නම් හිතන්නේ සියලු ඉගැන්වීම් ද ග්ලෝබලයිස් විය යුතු බවය..

කාදිනල් ට නත්තල් ගහ ප්‍රශ්නයක් උනාට යේසුස්ට එසේ නොවන බව කොච්චියාට ෂුවර් ය.. මොකෝ උන්නාන්සේ ආවේ ඔය වගේ සිල්ලර කතිකාවකට නොවන නිසාය. දුප්පත් මිනිසුන්ට ගෙවල් හදා දෙන්නට ඕනා කම කාදිනල් ට තිබ්බාට යේසුස්ට ඒකත් ඕනෑ නැතිය..උන්නාන්සේට ඕනා දුගියාට නැති කම ගැන මෙන්ම පෝසතාට ඇති කම ගැන ඇති හැඟීම යන දෙකම ශුන්‍යය කරන්නටය... හදන්නේ ගෙවල්ද නත්තල් ගස්ද යන්න මත එය තීරණය වන්නේ නැතිය.

ඕවා කෙසේ වෙතත් අර කලින් පෝස්ටුවේ කියූ මූසල දෙසැම්බරයේ උදාවූ නත්තල කොච්චියාට ගෙනාවේ සතුටක් නොවේය. තනිකම කියන්නේ මොකක්ද යන්න මෙන්ම ලෞකික සතුට කියන්නේ මොකක්ද කියාත් ඒ 24 වෙනිදා මා තේරුම් ගත්තේය. දුකසේ සිය බිරිඳ හා දරුවන් සමග…. දරු දෙදෙනා ලගේජයේ දමා ගෙන යන්තම් එලවලු මාලු ටිකක් සහ ගල් කාලක් මෙන්ම ලාබ නත්තල් සැරසිලි කීපයක්ද මල්ලක දාගෙන බයිසිකලයක් පැද ගිය මිනිසෙක් දැක මට මා ගැන මහත් දුකක් මෙන්ම ඒ මිනිසා ගැන තදබල ඊර්ෂ්‍යාවක්ද හට ගත්තේය...ඉන් නොනැවතුණු මගේ ඊර්ෂ්‍යාව රාත්‍රියේ පල්ලියේ මිදුලේ සිට සිය ගැහැණිය සමග පූජාවට සහභාගි වූ යාචකයෙක් කෙරේද එල්ල වුණේය.

සරල ගණිතය ඇතුලේ එක බින්දුවෙන් බෙදූ කල පිළිතුර අනන්තය යැයි කීවාට අනන්තය තනිව ඩිෆයින් කළ නොහැකි කල්හි බින්දුව සහ එක පවා සැබවින් පවතින්නේ නැතිය. ඕවා අවකලනය ඇසුරින් පහදන්නට වෙලාව මෙය නොවේය..ශුන්‍යත්වය මෙන්ම පරිපූර්ණත්වය ද සැබවින් පවතින්නේ නැතිය..එකල ඔහේලාට හා මට අත්කර ගන්නට හෝ නැති කරගන්නට දෙයක් නැත්තේය..යේසුස් මෙන්ම බුදුන්ද පුන පුනා කීවේ මෙය ය.එදා කොච්චියා මේවා තේරුම් ගෙන තිබ්බේ නැතිය..කලකිරීම,දුක හා ඊරිසියාව හට ගන්නේ එවිටය.

දැන් ටිකකට කලින් හැලපයා මා ඇමතුවේය. නත්තල් පාටියේ තත්වය ගැන විමසුවේය. නෝනා හදන්නට ඉන්නේ මොනවාදැයි ඇසූ අතර දෙකක් දමා තනියෙන් අනුමත වී ඇති බවද කීවේය. මාද ඒ වන විට අනුමත වීම අරඹා තිබූ අතර මතක් වූයේ කලක් කතන්දර කිවූ රසිකවය. රසික අන්තිමට ලියූවේ හොරට බොන හැටි ගැනය.. ජීවිතයේ අද වෙන තෙක් හොරට නොබිවූ කොච්චියා හෙටද එසේ බීමට බලාපොරොත්තුවක් නැත්තේය.බොතොත් බොන්නේ බොක්කෙන් ය.. මා බොන්නේ වෙරි වෙන්නටය. වෙරි නොවී ඉන්නට නම් කොච්චියා නොබී ඉන්නේය. එසේ නොබී හිටියත් මගේ වටේ ඉන්නා කිසිවෙක් අහිතක් නොසිතන්නේය.. එහෙම හිතෙනා උන එක්ක සෝෂල් ඩ්‍රින්ක් නොගන්නා කොච්චියා ඒ වෙනුවට ගෙදර ඉඳන් තනියම බොන්නේය..හරියට නිකන් අද හැලපයා බිව්වා වගේය. රසික ගේ පෝස්ට් මා කියවන්නේ මහත් ආසාවකින් ය.. ඒත් හොරට බොන්නට ඉගැන්වූ ඒ පෝස්ට් එක මට අල්ලන්නේ නැතිය.. ඒත් ඒ මිනිහාගේ හැටිය. සමහර විට අපට ඔවදන් දුන්නාට රසික ඊට වඩා බොක්කේ පොරක් වෙන්නටද පුලුවන් ය. පේරාදෙණියේ උගත් රසික..මරදානේ ඉස්කෝලේ ගිය රසික අපට එසේ කිව්වාට ඌ එසේ නොවේ යැයි හිතන්නට කොච්චියා ආසාය. රසිකගේ පොරත්වයේ පැවැත්ම කොච්චියාගේ පැතුමය…

නත්තලට තව ඇත්තේ පැය ගණනක් ය. ඔහේලා බහුතරයක් ආගම් බේදයෙන් තොරව ඒ ආතල් එක ගන්නා බව මා දන්නේය. සාමය හා සතුට ඕනෑ නත්තලේ පමණක් නෙවේය. සදහටමය. ඒ සඳහා පල්ලියෙන් හෝ පන්සලෙන් ලැබෙනා ඉට්ටක් නොමැති බව කොච්චියා සහසුද්දෙන්ම දන්නේය. එහෙත් අපට ඕනෑවූ ඒ සාමය හා සතුට ගැන දෙසූ යේසුස් ගේ උපත සමරන මේ නත්තල ඔබ සැමට සතුට පිරි එකක් වේවා යැයි කොච්චියා පතන්නේ බොක්කෙන්මය… පල්ලියේ පිල්ලියෙන් ඉවත්වී ශුද්ධ ලෙස යේසුස් දෙසූ ආදරය වැළඳගන්නට අපට හැකිවූ දිනෙක සතුට අප සතු වනු ඇත්තේය...දුක පහව යනු ඇත්තේය..එදාට අළුත් අහසක් හා අළුත් පොළවක් දැකිය හැකි වනු ඇත්තේය.

ඔබ සැමට සුබ නත්තලක් වේවා!