කුරුණෑගල නංගිලා , තාත්තාගේ නෑයෝ සහ තාත්තීට තාත්තා කීම

අද කියන්නට යන්නේ නෑ කතන්දරයක්ය. කොච්චියාට නෑයන් ගැන ඇත්තේ මැදහත් සිතක්ය. අද කියන්නට යන්නේ පිය පාර්ශ්වයේ නෑයන් ගැනය. ඉන් බහුතරයකට මාව දිරවන්නේම නැතිවා මෙන්ම මටද එසේමය.දිරවීම සහ නොදිරවීම කියන්නේ කැමැත්ත හෝ අකමැත්තම නොවන්නේය.

කොච්චියා කාටවත් වඳින්නේ නැත..ඉදලා හිටලා ගුරුවරයෙක් ට වැඳ ඇති නමුත් ඉස්කෝලේදී අපට බුද්ධ ධර්මය ඉගැන්වූ ස්වාමීන්වහන්සේ ට නම් වැන්දේම නැත. උන්වහන්සේ ට අප කීවේ කිහිල්ලේ මයිලානන්ද කියාය. දැන් මගේ චාරය ගැන කිසිවෙකු කෝප විය යුතු නොවන්නේ මේ මගේ කතා නිසාය. මා ලියන්නේ කුපාඩි මා ගැන මිසක චරිතවත් අනෙකෙකු ගැන නොවන නිසාය. අකමැත්තෙන් හෝ මා වැන්දේ තාත්තාගේ නෑයන්ටය..ඒද ඔව්නට ඇති ආදර ගෞරවයක් නිසා නොව තාත්තාට ඇති ආදරය නිසාවටමය. 

"පොඩි මල්ලි ළමයි හදලා තියෙන හැටි හරි සවුත්තුයි" යැයි,

නැන්දලා හිතනවාට එදා මම අකමැති වූ නිසාය. අද මම එය තකන්නේ නැත්තේ වැඩිහිටි මගේ චරිතයෙන් ඔවුහු මගේ තාත්තාව විනිශ්චය නොකරන නිසාය. අද ඔවුන් හිතන්නේ..

"අනේ අර රත්තරන් පොඩි මල්ලිගෙ ලොකු එකාට ගිය කල" කියාය. 

මට එහි වගේ වගක් නැත්තේ තාත්තාට දෝෂාරෝපනයක් එල්ල නොවන නිසාය.. මේ කිව්වේ ලොකු නැන්දා ගැනය , තාත්තාට වැඩිමල් අනෙක් නැන්දා නොහොත් ඉඳුරුවේ නැන්දාට ඔය කිසිවක් අදාල නැතිය..තමන්ගේ දරුවන්ගේ ජීවිත වලට පවා කිසිදු බලපෑමක් නොකළ ඇය අදටත් දරුවන්ට බරක් නොවී තමන්ගේ ව්‍යාපාරයක් කරගෙන ඉන්නවාය.ඉඳුරුවේ නැන්දාගේ ස්වාමි පුරුෂයා අශෝක මාමාය. උන්දෑ කලකට ඉහතදී මහණ දම් පුරනු වස් ආරණ්‍යගත වුනේය. නිවෙස ඉදිරිපිට ග්‍රොසරියක් පවත්වාගෙන යන නැන්දාට නම් ඉන් සිදු වූයේ වාසියක්මය. ඒ මොකද කියනවා නම් නැන්දා නොමැති වෙලාවට කඩේ වැඩ බැලූ මාමා එහි සිට දාන පාරමිතාව පිරූ නිසාය. අශෝක උපාසක තැන ගමටම පිනට බඩු දී තිබුණේය.

අශෝක හාමුදුරුවෝ ආච්චිගේ මලගමට වැඩ බණක් දෙසූහ. බණ අමාරුවෙන් නතර කර ගත්තේ හිතා මතාම එකා දෙන්නා බැගින් නැගිට යාමෙන්ය. මතකේ හැටියට මුලින්ම නැගිට්ටේ උන්නාන්සේගේ වැඩිමල් දියණිය වූ දම්මි අක්කාය. කිසිවෙකුගෙන් බණකට ආරාධනා නොලබන අශෝක හාමුදුරුවෝ ස්වේච්ඡාවෙන් එන්නට පුලුවන් තැනකදී උපරිම ඵල නෙලා ගන්නට තැත් කල අයුරු එබණ ඇසූ කොච්චියා අවබෝධ කර ගත්තේය.

ලොකු නැන්දා ට මගේ සංගිස්කුරුතිය කිසිදා ඇල්ලුවේ නැත.. මගේ විවාහයට සතියකට පෙර සිය මුණුබුරකු සමග ඈ අපේ ගෙදර ආවාය..ඒ අප විසින් ඒ දරුවා පේජ් බෝයි කෙනෙක් ලෙස තෝරාගත් නිසාය..කොල්ලාගේ සූට් එක ෆිටෝන් කරන්නනටය. මගේ කම්පියුටරයට එබුනු ඈ ඇතැම් පින්තූර දැක කීවේ

 "මේකේ තව මොනවා බඳින්නද" කියාය..

ඈ ඒ දැක්කේ අප දෙදෙනා සාදයකදී වැලඳගෙන සිටි පින්තූරයක් බලාය.. මේ කිව්වේ කොච්චියාගේ පළමු විවාහය හා ඒ පරණ නෝනා ගැනය.නැන්දා එසේ කියද්දී මට පුකෙනුත් හිනා ගියේය...පුක යැයි කීවේ එය කුනුහබ්බයක් නොවන බව බ්ලොග් ලෝකේ ඇතැම් පොරවල් පුන පුනා ඔප්පු කර ඇති නිසාය..එසේ නොවුනත් මට හිතුනොත් එසේ ලියනවාය..

ලොකු නැන්දා විතරක් නොව පොඩි නැන්දාද  උඩ දමාගෙන ඉන්නේ කුරුණෑගල නැන්දා සහ ඇගේ දරුවන්‍ ය.කුරුණෑගල  නැන්දා, මාමා සහ දරුවන් ඉන්නේ ඇමරිකාවේය. නැන්දාගේ ලොකුදුව වන ඒ නංගී මා හා ඉතා කිට්ටුවෙන් සිටියාය. වරක් නැන්දා නොමැතිව මාමා සමග නිවාඩුවකට ලංකාවට ආ නංගී ඇයව නයිට් ක්ලබ් එකකට ගෙනයන ලෙස මගෙන් ඉල්ලුවාය..සෙල්ලක්කාර තාරුණ්‍යය  හොදින් විඳ පුරුදු ඈ ලංකාවේ නයිට් ක්ලබ් එකක් දැක ගැනීමේ කුහුලෙන් යුතු වූවාය.එකල හැම සිකුරාදාම පාහේ නයිට් ක්ලබ් යන මා එක පයින් ඇයට "හා" කිව්වේය. රෑ තිස්සේ මා සමග දුරකතනයේ එල්ලී සිටිනා ඇය හා මා ගැන අවිවාහක ගැහැනියක් වන මාමා ගේ නැගණිය වෙනස් කතාවක් ගොතා මා වැනි කුපාඩියෙක් ඇගේ ආශ්‍රයේ සිටීම නුසුදුසු බැව් නැන්දාට කිව්වාය. එය අසා නිකන් නොසිටි නැන්දා සිය සැමියාගේ සොයුරිය සමීකරණයෙන් ඉවත් කර එය ලොකු අම්මා පිටින් යැව්වාය. 

ලොකු අම්මා කියන්නේ මගේ තාත්තා ගේ අයියාගේ නෝනාය....මා ඉතා ආදරය කල තැනත්තියක් වූ ඇගෙන් එවැන්නක් බලාපොරොත්තු නොවූ මා වහාම ඇගෙන් එය විමසුවේ වයසේ ආවේගයට නමුදු එය නංගීට බැනුම් ඇසීමට සිදුවීමක් දක්වා දුර දිග ගියේය. ලොකු අම්මා එසේ කියා ඇති බවත් ඒ බව මට නොකියන ලෙසත් නංගීට දැනුම් දී තිබුණුමුත් ඈ එපා කියද්දී මා ලොකු අම්මා ගෙන් ගේම ඉල්ලන්නට වීය. ලොකු අම්මා පමණක් නොව ඇගේ දුව වූ චමිත්‍රි අක්කාද ඔවුන් ඊට සම්බන්ධ නැති බව ඔප්පු කර පෙන්නුවෝය. චමිත්‍රි කියන්නේ මගේ බොක්කෙත් බොක්කක්ය. අපි දෙදෙනා එකල රට වටේ රස්තියාදු ගැසුවෝය..ඈ ගැන කියන්නට කතා ඕනෑවටත් වඩා ඇත්තේය.

කෙසේ නමුත් එතැන් පටන් මගේත් කුරුණෑගල ලොකු නංගිගේත් හිතවත්කම නැත්තටම නැති වුණේය. මගේ මුහුණවත් ඈ ඉන් මතු නොබැලුවාය. එක්කෝ ඇය මට අතිශයින් ආදරය කර මා ඈ එපා කී දේ කල නිසා මා හා උරණ වූවාය, එසේත් නොවේනම් ඇගේ නැන්දා විසින් කියූ පරිදිම මා ජඩයෙක් සේ සලකා මා හලා දැම්මාය. ලොකු නංගී පමණක් නොව කුඩා කාලයේ ආදරයෙන් සුරතල් කළ පොඩි නංගී පවා මා සමග ඉන් පසු වදනක් හෝ නොදෙඩුවාය.

ලොකු නැන්දා හා ඉහත නංගිලා ගැන මතකෙට ආවේ මුහුණු පොතේ පින්තූර වගයක් දැකලාය. නංගිලා දෙන්නාම බැන්දේ සුද්දන්ය . ඇමරිකන් කාරයන්‍ ය. උන්ගේ මූනු පොත් අපි දැක ඇතුවාට ලොකු නැන්දා දකින්නට නැතුව ඇතිය..දැක්කත් මොකෝ කොල්ලෝ ඇමරිකන්ය. මම ඉඹලා තිබ්බේ ලංකාවේ එකක්‍ ය.. 

තාත්තාගේ නෑයන් ගැන කියද්දී තව චරිත මහ ගොඩක් ඇත්තේය. නීල් බාප්පා එනම් තාත්තාගේ මල්ලී ඉන්නේ අලුත්ගමය. අසාධාරණය පෙන්නන්නට බැරි බාප්පා සීයා සමග පවා ගේම ඉල්ලා ඇත්තේය. තාත්තාගේ තාත්තා වූ ඉඳුරුවේ සීයා කියන්නේ නාහෙට අහන්නේ නැති ගණන්කාරයෙක්‍ ය. මුදලාලි කෙනෙක් වූ සීයා වරක් අපේ තාත්තාට නිකරුණේ තැලූ ඉස්කෝලේ මහත්තයෙකුට කඩේ තිබූ රාත්තල් පහේ පඩියකින් නෙලුවා කියා කිව්වේත් ලොකු නැන්දාය. එහෙව් සීයාගෙන් ගේම ඉල්ලන්නට කිසිදු දරුවෙක් නොගිය අතර සීයාට නොදෙවෙනි චරිතයක් වූ බාප්පා වැඩ කළේ කලාප අධ්‍යාපන කාර්‍යාලයේ වූ අතර දූෂිත නිලධාරීන්ට පරාල ඇණයක් ම වීය. 

මහවැලියේ වැඩ කල ලොකු අප්පච්චී මෙන්ම ඉඳුරුවේ නැන්දාගේ ලොකු පුතා වූ සුදු අයියා ද කොච්චියාගේ ජීවිතයේ විශේෂිත චරිතය. ආනන්දයට ගිය සුදු අයියා කොළඹ නැවතී හිටියේ බෝඩිමකය. සති අන්තයේ මිනිහා අපේ ගෙදර එන අතර එකල සිකුරාදා හවස කොච්චියා සිටියේ මග බලාගෙනය. නුගේගොඩ ටියුෂන් ඉවර වී එන සුදු අයියා හැම දාමත් කියන්නේ රෝයල් එකේ උන්ට ගහපු හැටිය. අයියා වීරයෙක් උනත් ගුටි කෑවේ අපේ ඉස්කෝලේ අයියලා වීම ලැජ්ජාවකි. අද සුදු අයියා ඉන්නේත් ඇමරිකාවේය. ජීවිතයේ ආයෙ කවදා ඔහු හමුවේදැයි දන්නේද නැත. ඔහුගේ දරුවෝ මා හා මූනුපොතේ චැට් කරන්නෝය.. ඔවුහු අයියාගේ කනපිටය. තවම 18 පිරී නැති උන් අන්තවාදියෝය . සිංහල බෞද්ධයෝය. මහින්ද රාජෝත්තමයාණන්ගේ ඩයස්පෝරාවේය.  

ලොකු අප්පච්චී කියන්නේ 71 කැරැල්ලේ බැහැලාම උන්නෙකි. කැලේ හැංගී බේරුණු චේගුවේරා කාරයෙකි. අද ජෙප්පන්ව ගේට්ටුවෙන් මෙහාට වද්දා නොගන්නා ලිබරල් වාදියෙකි.මහවැලියේ උන් කාලයේ හිටං සමග පවා මචං කියූවෙකි.විනෝදකාමී රසවතෙකු වන ලොකු අප්පච්චී මමත් නෝනාත් නුවර ජීවත් වූ සමයේ පියෙකුටත් වඩා අපට බොක්කක්ම වුවේය.ඔහුගෙන් එකල උගත් ෆ්ලෝටර් ක්‍රීඩාව ඕමානයට ගෙනා අප එය මිතුරන් අතරේ පවා බෝ කර ඇත්තේය.. මොලය අධිකව වෙහෙසවන ෆ්ලෝටර් කියන්නේ රමී පන්නයේ කාඩ් සෙල්ලමක්ය.ඒ ගැන පෝස්ට් කීපයක්ම ලියන්නට ඉන්නා නිසා වැඩි විස්තර දැනට ඕනෑ නැත.

පොඩි නැන්දා ගැන මේ මොහොතේ ශුන්‍ය වූ හැගීමක් ඇතත් බොහෝ සුන්දර මතකයන් ඇති බැවින් ඈ ගැනද කතන්දර ඉදිරියේදී ලියවෙනවාය. ඈ අවිවාහකය. මගේ ළමා කාලයේ සෑම පාසල් නිවාඩු කාලයකම ගුරුවරියක වූ ඈ අප බලන්නට පැමිණියාය.ඒ එන්නේ මා කන්නට ආසා ෆෘට් කේක් එකකුත් අරගෙනය. ඇගේ ඇඳුම් බෑගය කුඩා නම් අපට දුකය. ඒ ඇය ටික දිනකින් යන බැව් දන්නා නිසාය.

අපේ තාත්තා විතරක් සිය සොයුරු සොයුරියන් සැමටම එක සේ සලකන්නේය. ඔහුගේ ඒ උතුම් ගුණයට මා සැමදා ගරු කරන්නේය. එහෙත් ඔවුන් එකිනෙකාට එසේ සලකගන්නේ නැති අතරම අපේ තාත්තා ඔවුන්ගේ නිවෙස් වලට දුක සැප බැලීමට ගොස් ඇති වාර ගණනින් පහෙන් එකක් වත් ඔය කිසිවෙක් අපේ ගෙදර ඇවිල්ලාද නැත.ආච්චී මළ කල බොහෝ හැඬූ ඔවුහු අතර අචලව සිටියේ අපේ තාත්තාය. තාත්තාත් මමත් මගේ බිරිඳත් සීදුවේ සිට අම්බලන්ගොඩට ගොස් ආච්චීව දොස්තර ලගට ගෙන ගොස් පසුව රෝහල් ගත කරන තුරුත් ඒ කිසිවෙකුගේ වාහන හෙල්ලුනේ නැත්තේය.

ආච්චී මියෙන තුරු සෑම මසකම පෝය දින තාත්තා ඈ බලන්නට ගියේය. වරෙක් ආච්චී නුවර ද අම්බලන්ගොඩ ද ඉඳුරුවේද විටෙක කුරුණෑගලද සිටියාය. අපේ තාත්තා සිය රියදුරාත් සමග හෝ මා හෝ මල්ලී සමග හෝ සෑම මසකම පෝයදා ඒ ගමන ගියේය. එසේ ඔහු නොගිය එකම පෝයක් මට මතකය. ඒ දෙසැම්බරයකි.එදා අපේ පල්ලියේ කැරොල් ගායනා මෙහෙයය. අපේ අම්මා පල්ලියේ ඕගන් වාදනය කල අතර මල්ලි සහ නංගි දෙදෙනාම කැරොල් ගායනාවලට සහභාගි වූවෝය. එය නරඹනු වස් තාත්තා සිය ගමන පසු දිනට කල් දැම්මේ ය. ඒ 2004 දෙසැම්බර 26 වෙනිදාය..සුනාමිය එන විට තාත්තා ඉන්නට සිටියේ ගාලු පාරේය.වාසනාවකට කැරොල් මෙහෙය නිසා ඔහු සිටියේ සීදුවේ අපේ ගෙදර සාලයේ ලංකාව සහ නවසීලන්තය අතර ක්‍රිකට් තරගය බලමින්ය.නීල් බාප්පලා මෙන්ම ලොකු නැන්දලාද සුනාමියෙන් බැට කෑවෝය.බාප්පාගේ දුවලා තිදෙනා සුනාමියෙන් පසු මසක් පමණ උන්නේ අපේ ගෙදරය. කෙලින් වැඩ කරන කෙල්ලන් වූ ඔවුන් ගැන්ද පසුව ලියවෙනවා ඇත.

සුනාමියෙන් පසු අතුරුදන්වූ නෑයන් හෙවීම ඇතුලු කතා කීපයක්ම ඉදිරියේදී ගෙනෙනවාය.මේ කතාවේ ලියන්නට නොයෙදුනු තවත් කතා කල යුතුම චරිත තියෙනවාය. කොච්චියා ඒ ගැනත් පසුවට ලියන්නට ඉන්නවාය.
එහෙමකට ආරම්භයක් හෝ අවසානයක් නොමැති අද කතාව මෙසේ ඉවර වෙනවාය.

සටහන :

දන්නා කාලයේ සිට තාත්තාට මා ඇමතුවේ තාත්තී කියාය. එහෙම ලියන එක හරි නැති නිසා පොඩි කාලයේ තාත්තා ගැන රචනාවක් ලිව්වාට පසු තාත්තී ගැන තාත්තා ලෙසින් වාචිකව හෝ ලිඛිතව මේ ප්‍රකාශයක් කළාමය.ඒ නිසා මේ දැනුත් මොකක්දෝ නුහුරු හැගීමක් දැනෙනවාය.